Η ελληνική κινηματογραφία δεν θα μπορούσε να μην αντανακλά αυτό το πλούσιο και άγριο παρελθόν. Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια της χούντας, οι ιστορίες του ‘40, της κατοχής και της αντίστασης χρησιμοποιήθηκαν ως προπαγανδιστικά εργαλεία, με ελάχιστες ταινίες να ξεφεύγουν από τον έλεγχο των μηχανισμών που επιτηρούσαν. Οι «ηρωικές ταινίες» που κυριάρχησαν στην εποχή εκείνη συχνά περιλάμβαναν υπερβολές και χαμηλού επιπέδου αισθητική.
Ωστόσο, θα θέλαμε να εστιάσουμε σε ορισμένες από τις πιο αξιόλογες ταινίες που αναδεικνύουν τα ταλέντα των συντελεστών τους και τις ιστορικές στιγμές που βιώναμε. Η ταινία “Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση” του Ντίνου Κατσουρίδη, με τον Θανάση Βέγγο, είναι μια από τις πιο αγαπημένες, με τον Βέγγο να δίνει μια μοναδική ερμηνεία μεταξύ κωμωδίας και δράματος.
“Το ξυπόλητο τάγμα” του Γκρεγκ Τάλλα, γυρισμένο το 1952, μας μεταφέρει σε μια Ελλάδα που προσπαθεί να ανασυνταχθεί μετά τον πόλεμο. Μια συγκλονιστική ιστορία με ορφανά που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους, με ελάχιστους επαγγελματίες ηθοποιούς.
“Το μπλόκο,” από τον Άδωνι Κύρου, εστιάζει στην ιστορία του μπλόκου στην Κοκκινιά και την ύπαρξη συνεργατών των Ναζί. Με εξαιρετική μουσική από τον Θεοδωράκη και σπουδαίους ηθοποιούς, αποτυπώνει μια από τις πιο τραγικές στιγμές της εποχής.
Ο Τάκης Κανελλόπουλος στην ταινία “Ουρανός” δημιούργησε ένα λυρικό δράμα, ωστόσο παραμένει σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό, παρά τις διακρίσεις του. Αντίθετα, το “Ψηλά τα χέρια Χίτλερ” του Ροβήρου Μανθούλη, μια δραματική κωμωδία που αναφέρεται στους απλούς ανθρώπους που αγωνίζονται κατά των Ναζί, έχει σταθεί πιο αναγνωρίσιμο στην υφιστάμενη κουλτούρα.
Μια άλλη σημαντική ταινία είναι η “Προδοσία” του Κώστα Μανουσάκη, που προκάλεσε αίσθηση και είχε αντιπολεμικά μηνύματα, αν και έγιναν και συζητήσεις για το ναζιστικό της περιεχόμενο. Εντυπωσιακή είναι και η ταινία “Αυτοί που μίλησαν με το θάνατο,” η οποία εστιάζει στις ζωές μιας παρέας που διαλύεται με την έναρξη του πολέμου.
Η “Αδούλωτοι Σκλάβοι” ήταν πρωτοπόρος της εποχής της, με την Έλλη Λαμπέτη και τον Μάνο Χατζιδάκι στο επίκεντρο. Τέλος, το “τελευταίο σημείωμα” του Παντελή Βούλγαρη καταγράφει την ιστορία του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, ενώ η κωμωδία “Οι Γερμανοί ξανάρχονται” του Αλέκου Σακελλάριου, που γυρίστηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, αποτυπώνει με τρόπο σοφό την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής.
Όλες αυτές οι ταινίες, με την ποικιλία τους σε θέματα, προσεγγίσεις και δημιουργούς, σχηματίζουν ένα πλούσιο μωσαϊκό που τιμά τις μνήμες και τις θυσίες της εποχής αυτής. Πηγή: newsbomb.gr