Όταν ο Παπαδόπουλος άκουσε τον Διονυσίου σε ένα νυχτερινό κέντρο, ήταν σίγουρος ότι αυτός ήταν ο κατάλληλος ερμηνευτής. Μετά την πρώτη τους πρόβα, το κομμάτι κέρδισε τις εντυπώσεις και η επιτυχία του ακολούθησε με την κυκλοφορία του σε δίσκο 45 στροφών, συμπεριλαμβάνοντας και το «Αγαπώ τα παλικάρια».
Η συνεργασία συνεχίστηκε και το 1971 στο θέατρο, με την παραγωγή του έργου «Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσας» με μουσική από τον Πλέσσα και ερμηνείες του Διονυσίου, ο οποίος τραγουδάει το γνωστό «Όπως φεύγουν τα καράβια».
Μετά από τρία χρόνια, το 1974, κυκλοφόρησε ο δίσκος «Τα 12 του Στράτου», ο οποίος περιλαμβάνει απίθανα κομμάτια όπως τα «Έξω απ’ άδικο» και «Πού το πας και πού το φέρνεις».
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές της καριέρας του Διονυσίου συνέβη το 1975, όταν ηχογράφησε τραγούδια μέσα από τις φυλακές της Τίρυνθας. Ένα κελί μετατράπηκε σε στούντιο, επιτρέποντας τη διατήρηση της γοητείας των κομματιών του Πλέσσα, με στίχους του Κώστα Ρουβέλα στο άλμπουμ «Πάλι μαζί μας». Ωστόσο, αν και ο δίσκος περιλάμβανε αξιόλογες συνθέσεις, δεν έλαβε την προσοχή που του άξιζε.
Η τελευταία δισκογραφική συνεργασία του Διονυσίου με τον Πλέσσα εκδόθηκε το 1977 στο άλμπουμ «Αν ξαναζούσα», το οποίο περιλαμβάνει ακόμα τέσσερα κομμάτια σε στίχους Θάνου Σοφού, συμπεριλαμβανομένης της μπαλάντας «Τη ζωή εγώ τη βλέπω» και του εντυπωσιακού «Σ’ όποια χέρια».
Πηγή: newsbomb.gr