Ανάλογα προβλήματα παρατηρούνται και στη σιαρρή της Ισπανίας, όπου το Club Alpino, που λειτουργεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1940, συχνά μένει χωρίς χιόνι. Παγκοσμίως, μια μελέτη αναφέρει ότι από τις 21 τοποθεσίες που φιλοξένησαν Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, μόνο μία θα μπορούσε να διαχειριστεί τις συνθήκες μέχρι το τέλος του αιώνα. Στο Πεκίνο το 2022, η λειτουργία εξαρτήθηκε πλήρως από τεχνητό χιόνι.
Στην προσπάθεια επιβίωσης, οι φορείς των χειμερινών σπορ αναζητούν λύσεις. Ο Γερμανός ειδικός Karl-Christoph Schrahe επισημαίνει καινοτομίες όπως η χρήση μηχανημάτων παραγωγής χιονιού που δεν μόνο ανακτούν τη χαμένη θερμότητα, αλλά και παράγουν ηλεκτρική ενέργεια. Σε πολλές περιοχές, όπως το Sauerland στην Γερμανία, η παραγωγή τεχνητού χιονιού έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της λειτουργίας των χιονοδρομικών κέντρων, που εξυπηρετούν κυρίως ντόπιους και σκιέρ από τις Κάτω Χώρες. Ωστόσο, η μέθοδος αυτή εγείρει περιβαλλοντικά ζητήματα, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να επηρεάζει θετικά τα οικοσυστήματα.
Η οικονομική στρατηγική του τεχνητού χιονιού αναγνωρίζεται και στη Σλοβενία, όπου επενδύσεις γίνονται και σε καλοκαιρινές δραστηριότητες με στόχο τη βιωσιμότητα των μεγάλων χιονοδρομικών κέντρων. Παρά τις προκλήσεις, η βιομηχανία του σκι βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, με αναγκαία των επενδύσεων και καινοτομιών για την επιβίωσή της.
Πηγή: newsbomb.gr