Κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών το 2006, ο Ισραηλινός Στρατός άσκησε σφοδρές επιθέσεις από αέρα και έδαφος, στοχεύοντας στρατηγικούς στόχους της Χεζμπολάχ καθώς και τις οικονομικές υποδομές του Λιβάνου. Ο Πολ Ρότζερς, επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ, ανέφερε πως οι αεροπορικές επιθέσεις έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή πολλών αμάχων και είχαν ως αποτέλεσμα χιλιάδες θανάτους, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, ενώ πολλές περιοχές υπέστησαν στοές καταστροφές.
Δύο χρόνια μετά τον πόλεμο, το Ινστιτούτο Μελετών Εθνικής Ασφάλειας του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ δημοσίευσε μια μελέτη που τόνιζε τη στρατηγική του δόγματος Νταχίγια ως θεμελιώδη κατεύθυνση για την ισραηλινή στρατηγική. Ο συνταγματάρχης Γκάμπριελ Σιμπόνι, συγγραφέας της μελέτης, υποστήριξε ότι οι επιθέσεις πρέπει να στοχεύουν τις στρατιωτικές δυνατότητες της Χεζμπολάχ καθώς και τις οικονομικές πηγές που στηρίζουν την οργάνωση.
Για τον Σιμπόνι, το δόγμα δεν αφορούσε μόνο την ταχεία νίκη του στρατού σε μια σύγκρουση, αλλά και τη δυνατότητα δημιουργίας μακροχρόνιων επιπτώσεων μέσω της καταστροφής υποδομών και των οικονομικών πόρων. Ο στόχος ήταν να καταστείλη η οργάνωση με παραδειγματική τιμωρία που θα απαγόρευε την πιθανότητα μελλοντικών επιθέσεων.
Η στρατηγική αυτή παρακολουθείται στενά ακόμη και σήμερα, και ο στρατηγός Γκάντι Έιζενκοτ, ο οποίος ήταν επικεφαλής των ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του πολέμου, έχει επανέλθει ως σύμβουλος στο υπουργικό συμβούλιο του Νετανιάχου. Συνολικά, το Δόγμα Νταχίγια παραμένει ένα σημείο αναφοράς για τη στρατηγική του Ισραήλ απέναντι σε επιθέσεις από παραστρατιωτικές ομάδες.
Πηγή: newsbomb.gr