Μια συνεργατική μελέτη που διήρκησε μια δεκαετία αποκάλυψε ένα σημαντικό γενετικό δυναμικό, το οποίο παραμένει αναξιοποίητο στις σύγχρονες ποικιλίες σίτου. Ερευνητές από το John Innes Center (JIC) στο Ηνωμένο Βασίλειο και το Agricultural Genomics Institute (AGI) στην Κίνα εντόπισαν ότι μέχρι και το 60% της γενετικής ποικιλότητας από ιστορικές ποικιλίες σίτου απουσιάζει από τις σύγχρονες καλλιέργειες.
Ο Δρ Σάιμον Γκρίφιθς από το JIC, ένας εκ των ηγετών της έρευνας, τόνισε τη σημασία της διατήρησης της φυσικής ποικιλότητας, δηλώνοντας ότι η χαμένη γενετική ποικιλία είναι γεμάτη ευεργετικά γονίδια που είναι απαραίτητα για την παραγωγή τροφίμων με βιώσιμο τρόπο. Η ανακάλυψη αυτή ανοίγει προοπτικές για την ανάπτυξη νέων στελεχών σίτου που θα έχουν καλύτερες αποδόσεις και αυξημένη αντοχή σε παράσιτα και ασθένειες.
Η συλλογή των σπόρων που μελετήθηκαν προήλθε από τον φυτοεπιστήμονα Άρθουρ Γουάτκινς τη δεκαετία του 1920. Ο Γουάτκινς συγκέντρωσε εκατοντάδες ντόπιες φυλές από 32 χώρες, διασφαλίζοντας τη βιωσιμότητα των 827 δειγμάτων μέσω τακτικής καλλιέργειας και αποθήκευσης. Ο Γκρίφιθς εργάζεται με αυτή τη συλλογή από το 2007 και, με την υποστήριξη του καθηγητή Shifeng Cheng, η ομάδα του έχει πραγματοποιήσει πέντε χρόνια γενετικής ανάλυσης των δειγμάτων.
Τα αποτελέσματα των ερευνών αποκάλυψαν γονίδια που ρυθμίζουν τη σύνθεση των θρεπτικών συστατικών στα δημητριακά, καθώς και χαρακτηριστικά που βελτιώνουν τη χρήση λιπασμάτων και μειώνουν τις εκπομπές αερίων. Επιπλέον, εντοπίστηκε αντίσταση σε νέες μυκητιασικές ασθένειες που επηρεάζουν την παγκόσμια ασφάλεια τροφίμων, κυρίως στις τροπικές περιοχές.
Η κλιματική κρίση και η εμφάνιση νέων ασθενειών θέτουν σοβαρές προκλήσεις στις καλλιέργειες σιταριού, με τις προβλέψεις να δείχνουν πιθανή μείωση των αποδόσεων έως και 16% σε χώρες της Αφρικής και της Νότιας Ασίας μέχρι τα μέσα του αιώνα. Ο Γκρίφιθς υπογράμμισε την ανάγκη να αξιοποιηθούν οι πολύτιμες παραλλαγές από ιστορικές ποικιλίες στη σύγχρονη αναπαραγωγή σίτου.
Πηγή: newsbomb.gr